Historia mojego życia składa się z moich śmierci, gdybym chciał opowiedzieć swoje życie, musiałbym opowiedzieć swoje śmierci.

Jestem, być może, obdarzony wyjątkowym usposobieniem. Nie wiem, czy dużo jest ludzi podobnych w tym do mnie. Otóż odczuwam czasami dziwne jakieś oderwanie się od samego siebie, od otaczającego mnie świata; wydaje mi się wówczas, że patrzę na wszystko jakby z zewnątrz, spoza czasu, spoza przestrzeni, z niezmiernego oddalenia, spoza napięcia rozgrywającej się nieustannie tragedii bytu.

Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć. Tęskność zawrotna przybliża nas.
Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwu planet. Cudnie spokrewnią się ciała nam.

Jeszcze zdążymy tanio wynająć małą mansardę
z oknem na rzekę lub też na park;
z łożem szerokim, piecem wysokim, ściennym zegarem; schodzić będziemy codziennie w świat.

Jeszcze zdążymy naszą miłością siebie zachwycić ,
siebie zachwycić i wszystko w krąg.
Wojna to będzie straszna, bo czas nas będzie chciał zniszczyć , lecz nam się uda zachwycić go.

Edward Stachura,
Jest już za późno, nie jest za późno

Jak człowiek naprawdę tak bardzo, bardzo zmarznie, to już się nigdy trząść nie przestanie.