Dzisiaj, patrząc na żelazko elektryczne, widziałam Ciebie, Janie, a w ogóle Twój obraz przysłania mi wszystkie przedmioty codziennego użytku. Lustro stojące pod ścianą przez chwilę jest lustrem, a później Tobą, Janie i to właśnie ty, Janie, a nie lustro, stoisz pod ścianą. Wczoraj długo ukrywałam w dłoniach puszkę fasoli, gdyż w niej odkryłam zarysy Twojej głowy, Janie. Wszystko jest Tobą, Janie! Stół, wanna, w której się kąpię i nawet ta śmieszna maszyna do pisania, która chciałabym, aby wystukała: J o a n n o . . . Kończę, Janie, bo świeca, rzucając blask na moje pisanie, zmienia swoją formę. Za chwilę Ty, Janie, staniesz w tym świeczniku promienny, jak zawsze. Pa.